We maken samen al jaren “Landart-projecten”, waarin we bewust ingrijpen in een bestaande natuur. Net als mensen dat al sinds hun bestaan op aarde doen. Vaak doen mensen dat met eigenlijk mensonwaardige middelen en methoden. Dan kom je vanzelf sprekend uit op het zin van ons bestaan als mens en de enige zekerheid die we eigenlijk hebben , dat we na korte of langere tijd zullen sterven. Naast landart-projecten maken we mede gevoed vanuit onze eigen familieachtergrond kunstwerken waarbij we attenderen op onmenselijk menselijk gedrag als concentratiekampen, volkerenmoord, vluchtelingen, discriminatie en oorlog (en vrede). In dit verband hebben we kunstwerken gemaakt over en voor Auschwitz en Soribor. Ook over de ellende van de huidige vluchtelingen hebben we kunst gemaakt. Want we vinden het de taak van (onze) kunst daar op onze wijze aandacht aan te geven. Voor “loslaten is strijd” vonden we inspiratie in de oude Joodse begraafplaats in Praag en de wijze waarop in de Joodse en Mohammedaanse traditie doden worden begraven.
Nabij verleden 3
Ik wenste
dat mijn beenderen
één waren
met die van hen,
maar dat is een dwaze wens,
en
enigszins lafhartig.
