De zaterdag na midzomer hebben we weer een jaar Ode aan de Linge voor nu in Geldermalsen afgesloten. Het park was al bijna leeg op een mijnheer met twee blaffende tekkels op een bankje na. Tegelijkertijd brak ook Mary Q de U haar eenden-koffie-tijd af. Het park oogde nu al leeg zonder al die kunst.
Nu geeft het afbreken van een tentoonstelling of installatie altijd al een soort triest gevoel. Zelfs als dit jaar blijkbaar de kunstwerken in Geldermalsen het vrijwel zonder vernielingen overleefd hebben. Bij Mary waren wat eendjes weggevlogen en had iemand blijkbaar een koffie-kan of misschien wel twee nodig.
Eerdere jaren daar in Geldermalsen en andere plekken heeft ons geleerd er rekening mee te houden dat kunstuitingen in het publieke terrein voor een aantal van onze mede-nederlanders het doelwit is van zielloze en zinloze vernielingen.
Dat is voor ons nog nooit een reden geweest om onze vaak kwetsbare kunstuitingen niet daar neer te zetten. Wel moeten we constateren dat er door die algemeen voorkomende vernielingen van kunst er veel minder activiteiten komen, waar we buiten ons werk kunnen laten zien.
Dat is erg jammer voor ons….maar misschien wel nog triester voor anderen. Want zo worden mensen veel minder in contact gebracht met een visuele wereld van iemand die anders kijkt dan jij en die je leven kan verrijken.
KIJK MAAR wWAT JE GEMIST ZOU KUNNEN HEBBEN: